Een nieuwe versie van de Solntsepek, de TOS-3 Dragon, werd voor het eerst in Rusland getoond.
TOS-3 “Dragon” zou een aanzienlijk groter bereik moeten hebben dan TOS-1A “Solntsepek” door het gebruik van nieuwe thermobarische ongeleide raketten van TOS-2 “Tosochka”.
De eerste publieke demonstratie van een nieuw zelfrijdend vlammenwerpersysteem op basis van de TOS-3 Dragon tank, ontwikkeld door Omsktransmash, vond plaats in Rusland. Het belangrijkste kenmerk van de ontwikkeling, volgens de Rashisten, is het grotere bereik van thermobarische ongeleide raketten in vergelijking met de TOS-1A Solntsepek.
Ondanks de traditionele pogingen van Rusland om elke ontwikkeling te presenteren als een unieke analoge prestatie, was dit evenement nogal vreemd – het was slechts een onderdeel van een publieksevenement ter ere van de 45e verjaardag van de 1e CBRN Brigade van het Russische leger.
Tegelijkertijd is er behoorlijk wat tijd verstreken tussen de eerste informatie over de ontwikkeling begin 2024, de aankondiging van het prototype in april en de demonstratie van het prototype. Dit kan een indicatie zijn dat de ontwikkeling zelf niet alleen gebaseerd was op kant-en-klare oplossingen, maar door het herschikken van bestaande componenten en assemblages.
De foto laat vooral zien dat het nieuwe pakket, dat duidelijk is geleend van de TOS-2 Tosochka, is teruggebracht van 18 naar 15 geleiders. Het is ook meteen uitgerust met een “grill” en het Volnorez elektronisch oorlogsvoeringssysteem, dat zijn controversiële effectiviteit heeft bewezen.
Opgemerkt moet worden dat dit niet de eerste keer is dat de TOS zijn volleyvermogen verliest – de TOS-1A Solntsepek heeft 24 geleiders en de Sovjet TOS-1 Buratino had 30 geleiders. De afname van het aantal was te wijten aan de losheid van de lanceerinrichting tijdens het afvuren van salvo’s en een poging om de nauwkeurigheid te verbeteren. Het is daarom mogelijk dat soortgelijke redenen leidden tot de beperking van het pakket voor TOS-3.
Bovendien is het hele idee achter de TOS-3 het integreren van ongeleide raketten met een groter bereik, die veeleisender zijn in termen van geleidingsnauwkeurigheid en geleidingsstabiliteit. Volgens verklaringen, afhankelijk van de bron, is hun bereik 15 tot 24 kilometer, vergeleken met 6-10 km voor TOS-1A, hoewel het in de praktijk vaak minder dan 5 km is, vanwege het geleidingssysteem.
Volgens het oorspronkelijke gebruiksconcept moet de TOS-1A in het gezichtsveld van het doel komen en het bereik meten met een laserafstandsmeter, een automatische ballistische berekening uitvoeren en de geleiders in de gewenste hoek brengen.
Tegelijkertijd was het idee achter de TOS-2 met groter bereik om nauwkeurig te kunnen vuren vanuit gesloten posities. En er zijn stempels toegevoegd voor horizontaal en stabiel schieten.
Het bereik van de TOS-2 Tosochka vereist echter nog steeds dat je je in de buurt van ground zero bevindt en blootgesteld wordt aan tegenbatterijvuur. En dit was de reden voor de creatie van de TOS-3, opnieuw op een tankchassis.
